روایت هولناک از آخرین لحظات مرگ الهه حسین‌نژاد | دفاعیات قاتل: مرا جادو کرده بودند! + تصاویر دادگاه

راستان |‌ پرونده قتل الهه حسین‌نژاد امروز، ششم مرداد ۱۴۰۴، در شعبه یکم دادگاه کیفری یک تهران برگزار شد. در جریان این دادگاه علنی، اتهامات متهم، بهمن فرزانه، شامل مباشرت در قتل عمد در ماه حرام، مخفی کردن جسد، و تخریب اموال مقتوله مطرح گردید. همچنین وکیل خانواده مقتول جزئیاتی تکان‌دهنده از آخرین لحظات زندگی الهه حسین‌نژاد را فاش کرد.

این پرونده امروز در شعبه یکم دادگاه کیفری یک تهران با ریاست قاضی غلامرضا جواهری مورد رسیدگی قرار گرفت. این جلسه در حضور رئیس کل دادگستری استان تهران، نماینده دادستان، متهم، اولیای دم و وکلای طرفین برگزار شد.

در آغاز جلسه رسیدگی به پرونده قتل الهه حسین‌نژاد، قاضی جواهری اعلام کرد که دادگاه جهت بررسی اتهام مباشرت در قتل عمد زن مسلمان در ماه حرام تشکیل شده است. اتهامات شامل ایراد ضربات چاقو، پنهان‌سازی جسد، و تخریب اموال مقتوله از جمله دو گوشی تلفن همراه، کیف و مدارک هویتی بوده است.

قاضی تأکید کرد که این جلسه به‌صورت رسمی و علنی برگزار می‌شود و بر اساس اوراق موجود در پرونده، دادگاه وارد بررسی دقیق موضوع خواهد شد.

اظهارات خانواده مقتول

در ادامه جلسه، مادر الهه حسین‌نژاد با بغض و اندوه از نقش دخترش در زندگی خانواده سخن گفت. او بیان کرد که الهه سال‌ها برای تأمین مخارج خانواده و کمک به برادر معلولش تلاش کرده و در روز حادثه تنها ده دقیقه با خانه فاصله داشته است.

مادر الهه گفت: «دو ماه است که از آن ده دقیقه گذشته، اما الهه نیامد… پسرم هر روز او را صدا می‌زند و ما وانمود کرده‌ایم که الهه به سفر رفته است.»

پدر و مادر الهه حسین‌نژاد در دادگاه به‌صراحت خواستار اشد مجازات برای قاتل و اجرای حکم قصاص در ملأ عام شدند.

روایت لحظه به لحظه قاتل الهه حسین‌نژاد از جنایت خود: «یاد همسرم افتادم و او را کشتم»

استدلال‌های وکیل اولیای دم

وکیل خانواده حسین‌نژاد با استناد به مستندات پرونده، از جمله اعترافات صریح متهم، گزارش پزشکی قانونی، شواهد صحنه جرم، و مدارک فنی، قتل را عمدی و بدون هیچ‌گونه تردیدی دانست. وی الهه را دختری با آینده‌ای روشن توصیف کرد که قربانی طمع و خشونت شده است.

به گفته وی، قتل در ماه حرام، با قصد قبلی، حمل سلاح سرد، تلاش در مخفی‌سازی آثار جرم و معدوم کردن تلفن همراه مقتوله، همگی نشان‌دهنده ارتکاب قتل عمد است. وکیل تصریح کرد که خواسته موکلانش اجرای قصاص در ملأ عام است تا هم مرهمی بر زخم خانواده باشد و هم هشداری جدی برای جامعه.

دفاعیات ضد و نقیض متهم در جایگاه؛ «مرا جادو کرده بودند»

در ادامه جلسه رسیدگی به پرونده قتل الهه حسین‌نژاد، متهم در جایگاه حاضر شد و مورد سؤال مستقیم قاضی قرار گرفت. قاضی خطاب به وی گفت: «براساس مدارک پزشکی قانونی، علت فوت وارد آمدن جراحات به قلب بوده که از سوی تو صورت گرفته است. همچنین هیچ‌گونه اختلال روانی در تو مشاهده نشده و نتیجه آزمایش مواد مخدر و روانگردان نیز منفی بوده است. چه توضیحی داری؟»

متهم که با حالت گریان صحبت می‌کرد، دفاعیات خود را با ذکر اختلافات خانوادگی آغاز کرد و گفت: «حرفی ندارم. مدتی بود که به‌طور مداوم به خرم‌آباد می‌رفتم چون مادرزنم دخالت می‌کرد. به خانواده‌ام گفتم مرا رها کنید. با این حال، زنم را دوست داشتم. خواهرزنم که جدا شده بود گفت ما تو را جادو کرده‌ایم. پسرخاله زنم هم گفت برو پاکش کن. من هم به تهران آمدم و چند روز نزد پسرخاله‌ام ماندم.»

او در ادامه گفت: «روز حادثه، پسرعمویم من را دعوت کرده بود. گفتم اسنپ کار می‌کنم و بعد می‌آیم. از خیابان انقلاب بنزین زدم و بعد به ترمینال آزادی رفتم تا مسافری را پیاده کنم. آنجا زیرگذر ایستاده بودم که افسر آمد و گفت اینجا نایست. اگر نمی‌گفت، شاید مسافر دیگری سوار می‌شد. وقتی جا‌به‌جا شدم، الهه آمد. حدود ۲۰ دقیقه آنجا بودم. او سوار شد و گفت هزینه را خودش پرداخت می‌کند.»

متهم همچنین روایت مسیر را چنین بیان کرد: «الهه ابتدا در صندلی عقب بود اما جلو آمد. در مسیر آزادگان جنوب بودیم. او داشت ویس گوش می‌داد. پرسیدم صدای کیست و بحث شروع شد.»

در پاسخ به سؤال قاضی درباره نحوه قتل، متهم گفت: «من روی ویس حساس هستم. حتی زنم هم اگر ویس گوش می‌داد، ناراحت می‌شدم. الهه گفت چرا عصبانی هستی؟ گفتم از زنم ناراحتم. بعد درگیر شدیم.»

قاضی از متهم پرسید: «آیا قتل عمد را می‌پذیری؟» متهم پاسخ داد: «نه.»

قاضی دوباره پرسید: «تخریب اموال را چطور؟» متهم پاسخ داد: «فکر می‌کردم گوشی متعلق به شخص دیگری است. آخر کار فهمیدم گوشی الهه بوده و آن را پرت کردم. من گوشی نمی‌خواستم، به اندازه کافی پول داشتم. مال و اموال دارم. نیاز به سرقت نداشتم. مشکلاتم بیشتر به خاطر پرونده‌هایی است که همسرم برایم درست کرده بود.»

او اضافه کرد: «روز حادثه حدود ۲۰ دقیقه زیر پل قائمیه بودیم. هیچ ماشینی نایستاد بپرسد چه شده. وقتی الهه را زدم، ترسیده بودم. نمی‌دانستم چه کنم. قصد داشتم او را به بیمارستان برسانم ولی ذهنم آشفته شد. تصویر زنم جلوی چشمم آمد و نفهمیدم چه شد. بعد از حادثه رفتم سمت پمپ بنزین و سپس بیابان.»

قاضی در پایان از او پرسید که صدمات را چگونه وارد کرده است. متهم پاسخ داد: «یکی دو ضربه بیشتر نزدم. مردم باید بدانند که قبل از این اتفاق، می‌خواستم به آبیک قزوین بروم ولی لاستیک ماشینم پنچر شد. شاید حکمتی در کار بوده است.»

متهم به عنوان دفاع آخر گفت: «قصد کشتن نداشتم و جنون گرفتم.»

روایت هولناک وکیل از لحظات آخر زندگی الهه حسین‌نژاد

امیرحافظ سلیمانی، وکیل اولیای دم، در مصاحبه‌ای جداگانه، جزئیاتی هولناک از بازسازی صحنه جرم را ارائه داد. به گفته وی، متهم هنگام رسیدن به مقصد قصد ربودن تلفن همراه الهه را داشته که با واکنش او مواجه می‌شود و با چاقویی که از قبل در خودرو داشت، به پهلویش ضربه زده می‌زند.

وکیل خانواده حسین‌نژاد می‌گوید: «متهم در فیلم بازسازی صحنه جرم که خدمت بازپرس و سرپرست دادسرای امور جنایی تهران موجود است، اظهار کرده که مقتوله طی مسیر با مادر و خواهرش تماس گرفته و گفته در راه بازگشت به خانه است. متهم به قتل وقتی به مقصد نزدیک شده، توقف کرده است؛ همان لحظه الهه حسین‌نژاد از او پرسیده که کرایه چقدر می‌شود! حین اینکه قصد پرداخت کرایه را داشته، متهم چشمش به گوشی او خورده و گوشی را از دست الهه حسین‌نژاد کشیده؛ مقتوله شروع به فریاد کشیدن کرده، اما متهم به قتل چاقویی که از قبل در ماشین گذاشته بود را برداشته و به سمت چپ پهلوی مقتوله ضربه وارد کرده است.»

الهه حسین‌نژاد پس از این ضربه از متهم خواسته بود او را به بیمارستان برساند، اما متهم به دلیل ترس از بازداشت، از این اقدام صرف‌نظر کرده و در مسیر جاده قم، سه ضربه دیگر با چاقو به سینه مقتوله وارد می‌کند. او سپس جسد را در حاشیه جاده رها کرده است.

به گفته او متهم حتی در بازپرسی نیز اقرار کرده که در لحظه رها کردن جسد، صدای الهه را شنیده است، اما باز هم از ترس اقدام به فرار کرده و محل جنایت را ترک کرده است. بنده حتی در دادسرا از متهم به قتل سوال پرسیدم لحظه‌ای که مقتوله را در بیابان رها کردی، زنده بود؟ بهمن فرزانه پاسخ داد که همان لحظه از سمت الهه حسین‌نژاد صدایی شنیده است. متهم به قتل قصد داشته جسد مقتوله را در همان بیابان دفن کند که باز ترسیده و پشیمان شده و سریع محل جرم را ترک کرده است.

الهه حسین‌نژاد شهروند ۲۴ ساله ساکن اسلامشهر بود که در ۴ خرداد ۱۴۰۴، پس از خروج از محل کارش در یک سالن زیبایی در شهرک غرب تهران، ناپدید شد. در ۱۵ خرداد ۱۴۰۴، دادستان تهران از پیدا شدن جسد الهه حسین‌نژاد در بیابان‌های اطراف تهران و دستگیر شدن قاتل خبر داد. بهمن فرزانه، فردی که به‌عنوان مسافرکش فعالیت می‌کرد، به قتل الهه حسین‌نژاد با ضربات چاقو اعتراف کرده است. او پس از ارتکاب قتل، جسد را در منطقه‌ای بیابانی رها کرد.